قانون کلر، که به طور رسمی به عنوان طرح افشای خشونت خانگی یا عناوین مشابه شناخته می‌شود، مجموعه‌ای از تدابیر را برای افشای سابقه سوء رفتار یک فرد توسط پلیس به اشخاصی که در معرض خطر چنین رفتارهایی قرار دارند، تعیین می‌کند. این قانون با هدف کاهش خشونت خانگی طراحی شده است.
قانون کلر بر دو رکن اصلی استوار است:
حق درخواست: این حق به اعضای جامعه، از جمله همسران، اجازه می‌دهد تا از پلیس اطلاعات مربوط به سابقه سوء رفتار یک فرد بالقوه را درخواست کنند.
حق آگاهی: در شرایط خاص، پلیس مجاز است این اطلاعات را به طور عمومی افشا کند.
قانون کلر در سال 2014 در انگلستان و ولز به اجرا درآمد و ساختار آن از آن زمان به صورت‌های مختلف در سایر نقاط انگلستان و دیگر کشورها پیشنهاد یا پذیرفته شده است. با این حال، علیرغم نام آن، قانون کلر همیشه به صورت یک قانون رسمی وضع نمی‌شود. در عوض، ممکن است به عنوان یک سند سیاستی یا راهنمایی صادر شده توسط یک مرجع دولتی برای ادارات پلیس اجرا شود.
قانون کلر به عنوان ابزاری برای پیشگیری از خشونت خانگی، مزایای قابل توجهی دارد، از جمله: این قانون به افراد در معرض خطر کمک می‌کند تا از سابقه خشونت‌آمیز شرکای بالقوه خود آگاه شوند و با افشای سابقه سوء استفاده، می‌توان از وقوع خشونت‌های بعدی جلوگیری کرد. این قانون به قربانیان خشونت خانگی کمک می‌کند تا از خطرات آگاه شده و اقدامات پیشگیرانه اتخاذ کنند.
با این حال، این قانون معایبی نیز دارد، افشای سابقه سوء استفاده می‌تواند به اعتبار و آبروی فرد خاطی آسیب برساند، حتی اگر جرمی ثابت نشده باشد. اثربخشی این قانون تا حد زیادی به تعهد و عملکرد درست پلیس بستگی دارد و ممکن است در همه شرایط، افشای سابقه سوء استفاده ضروری یا کارآمد نباشد.
نتیجه‌گیری
قانون کلر گامی مهم در جهت پیشگیری از خشونت خانگی است. با وجود چالش‌هایی که دارد، این قانون می‌تواند به افزایش آگاهی، پیشگیری از جرم و حمایت از قربانیان کمک کند.
